นิทานอีสป : แพะสองตัว (The Two Goats)

แพะสองตัว

ในท้องทุ่งแห่งหนึ่ง มีแพะอยู่สองฝูงซึ่งหากินและอาศัยกันอยู่คนละฟากของลำธาร แต่แล้ววันหนึ่งแพะซึ่งเป็นหัวหน้าฝูงของทั้งสองฝ่ายได้เดินมามาพบกันที่สะพาน ด้านล่างมีกระแสน้ำเชี่ยวกรากไหลผ่าน สะพานนั้นเป็นไม้เก่าๆมีทางเดินที่แสนแคบและยากลำบาก แพะทั้งสองตัวต่างก็จะข้ามไปยังอีกฟากของลำธาร และด้วยความทะนงตนของมันทั้งคู่ทำให้ไม่มีตัวไหนยอมหลบ ให้อีกตัวที่อยู่ตรงข้าม

เมื่อตัวหนึ่งก้าวขาลงบนท่อนไม้ อีกตัวก็ก้าวตาม จนทั้งคู่เดินมาจนถึงกลางสะพาน หัวหน้าฝูงที่อยู่ฝั่งตะวันออกก็ส่งเสียงตวาดว่า “เจ้าจงหลีกไปให้พ้น ให้ข้าเดินข้ามไปก่อนแล้วเจ้าค่อยข้าม” หัวหน้าฝูงที่อยู่ฝั่งตะวันตกก็ไม่ยอมแพ้ จึงบอกว่า “เจ้าต่างหากที่ต้องหลีกทางให้ข้าข้ามไปก่อน”

เมื่อตกลงกันไม่ได้ แพะทั้งสองตัวจึงกระโจนเข้าใส่กัน พวกมันใช้เขาขวิดกัน เพราะไม่มีใครหลีกทางให้ใคร ต่างก็คิดว่าตนเองเหนือกว่าอีกฝ่าย ทันใดนั้นพวกมันทั้งคู่ก็ตกจากสะพาน และถูกกระแสน้ำที่กำลังเชี่ยวกรากพัดพาไป

The Two Goats

Two Goats, frisking gayly on the rocky steeps of a mountain valley, chanced to meet, one on each side of a deep chasm through which poured a mighty mountain torrent. The trunk of a fallen tree formed the only means of crossing the chasm, and on this not even two squirrels could have passed each other in safety. The narrow path would have made the bravest tremble. Not so our Goats. Their pride would not permit either to stand aside for the other.

One set her foot on the log. The other did likewise. In the middle they met horn to horn. Neither would give way, and so they both fell, to be swept away by the roaring torrent below.

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

การรู้จักโอนอ่อนผ่อนปรนบ้าง…ย่อมดีกว่าผู้ทระนงตนหรือมีทิฏฐิดื้อรั้น จะส่งผลให้ได้รับเคราะห์ร้ายในที่สุด

It is better to yield than to come to misfortune through stubbornness.