นิทานอีสป : คนขี้เหนียวกับทองคำ (The Miser & His Gold)
คนขี้เหนียวกับทองคำ
เศรษฐีขี้เหนียวผู้หนึ่งนำทองคำไปฝั่งไว้ใต้ดิน ในทุก ๆ วันเขาจะมาขุดดูว่าทองคำยังอยู่ครบหรือไม่ แต่ก็ไม่รอดพ้นจากสายตาของพวกหัวขโมยไปได้ วันหนึ่งขโมยแอบมาขุดทองคำของเศรษฐีไปหมด เมื่อเศรษฐีมาขุดดูก็ตกใจ เพราะทองคำของตนหายไปหมด พบแต่ก้อนหินไม่กี่ก้อน เขาเสียใจมาก จึงไปเล่าเรื่องราวให้เพื่อนฟัง เพื่อนจึงถามเขาว่า “ท่านได้นำทองคำพวกนั้นไปใช้ประโยชน์บ้างหรือเปล่า” เศรษฐีตอบว่า “เปล่า ข้านำไปฝังเก็บไว้เฉย ๆ แล้วก็จะมาขุดดูทุกวัน” เพื่อนเขาจึงบอกว่า “ถ้าเช่นนั้นก็คิดเสียว่าก้อนหินพวกนี้เป็นทองคำสิ เพราะถึงอย่างไรท่านก็ไม่ได้ใช้ประโยชน์อยู่ดี แค่ขุดดูแล้วก็กลบไว้เหมือนเดิม”
The Miser
A Miser had buried his gold in a secret place in his garden. Every day he went to the spot, dug up the treasure and counted it piece by piece to make sure it was all there. He made so many trips that a Thief, who had been observing him, guessed what it was the Miser had hidden, and one night quietly dug up the treasure and made off with it.
When the Miser discovered his loss, he was overcome with grief and despair. He groaned and cried and tore his hair.
A passerby heard his cries and asked what had happened.
“My gold! O my gold!” cried the Miser, wildly, “someone has robbed me!”
“Your gold! There in that hole? Why did you put it there? Why did you not keep it in the house where you could easily get it when you had to buy things?”
“Buy!” screamed the Miser angrily. “Why, I never touched the gold. I couldn’t think of spending any of it.”
The stranger picked up a large stone and threw it into the hole.
“If that is the case,” he said, “cover up that stone. It is worth just as much to you as the treasure you lost!”
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
ของมีค่า ถ้าไม่นำมาทำให้เกิดประโยชน์ก็ย่อมเป็นของไร้ค่า
A possession is worth no more than the use we make of it.
