[รีวิว-เรื่องย่อ] หวีดสุดขีด

Scream (1996) สร้างจากไอเดียฉลาดๆ ที่ล้อเลียนกฎเหล็กหนังสยองขวัญยุค 90s จนกลายเป็นต้นแบบใหม่ทั้งวงการ
นีฟ แคมป์เบลล์ ในบทซิดนีย์ แสดงความกลัวและสู้กลับได้โดดเด่น สร้างตัวละครนางเอกที่สดใหม่ไม่เหมือนใคร
หนังเจาะลึกธีมเมต้า โดยตัวละครรู้ดีว่าอยู่ในหนังไล่เชือด แล้วพลิกผันทุกความคาดหวังของคนดู
ผู้กำกับเวส คราเวน ผสมความสนุก ตลก และน่ากลัวเข้าด้วยกัน สร้างความตื่นเต้นที่ยังคงแจ่มแม้เวลาผ่านไปเกือบ 30 ปี

เคยลองนึกภาพไหมว่า ถ้าอยู่ในหนังสยองขวัญ แล้วรู้หมดว่าฆาตกรจะโผล่ตรงไหน หรือเหยื่อต้องวิ่งหนียังไง จะสนุกขนาดไหน? หนัง Scream (1996) หรือที่รู้จักในชื่อไทยว่า หวีดสุดขีด พาไปเจอกับความปั่นแบบนี้เลย โดยผู้กำกับ เวส คราเวน ผู้เป็นตำนานหนังสยองขวัญ ที่เคยฝากผลงานอย่าง Nightmare on Elm Street ไว้ให้โลกจำ เรื่องนี้เล่าถึงเหตุฆาตกรรมปริศนาในเมืองเล็กๆ ชื่อวูดส์บอโร แคลิฟอร์เนีย ที่นักเรียนมัธยมเริ่มถูกไล่เชือดโดยมือสังหารสวมหน้ากากผีโกสต์เฟซ

เรื่องราวจุดติดตั้งแต่ฉากเปิดสุดช็อก ที่ดรูว์ แบร์รามอร์ โดนจัดการแบบไม่ทันตั้งตัว ชวนให้คนดูใจเต้นรัวตั้งแต่เครดิตยังไม่ขึ้น ซิดนีย์ เพรสคอตต์ นักเรียนสาวที่เพิ่งสูญเสียแม่จากคดีฆ่าเมื่อปีก่อน กลายเป็นเป้าหมายหลักของฆาตกรโรคจิตที่รักหนังสยองขวัญสุดๆ มันโทรมาล้อเล่น ถามกฎเหล็กหนังแนวนี้ แล้วลงมือจริงแบบไม่ยั้ง ใครจะเป็นฆาตกรกันแน่? แฟนหนุ่มบิลลี่ หรือเพื่อนสนิทอย่างสตู? หนังนี้ไม่ใช่แค่ไล่ฆ่าแบบเดิมๆ แต่ล้อเลียนขนบเก่าๆ จนคนดูต้องยิ้มกริ่มไปพร้อมกับลุ้น

ในรีวิวชิ้นนี้ จะพาเจาะลึกทุกมุมของ Scream ตั้งแต่โครงเรื่องที่พลิกผัน การแสดงที่คมคาย ไปจนถึงมรดกที่หนังทิ้งไว้ให้วงการสยองขวัญ มาดูกันว่า ทำไมหนังเก่าแก่ขนาดนี้ ถึงยังชวนให้อยากดูซ้ำไม่รู้เบื่อ และปีหน้าที่ครบ 30 ปีการฉาย มันจะยังคงเป็นตำนานที่ไม่เลือนหายไปไหน

รีวิวและเรื่องย่อ Scream (หวีดสุดขีด)

Scream เปิดเรื่องด้วยฉากโทรศัพท์ลึกลับจากฆาตกรที่ถามเคสซี่ เบคเกอร์ เกี่ยวกับกฎเหล็กหนังไล่เชือด เช่น อย่าตอบโทรศัพท์คนแปลกหน้า หรืออย่าไปมีเซ็กส์เพราะจะโดนฆ่า มันสร้างความกดดันตั้งแต่ต้น จนเคสซี่กับแฟนหนุ่มโดนเชือดแบบโหดร้าย กลายเป็นข่าวใหญ่ในเมืองวูดส์บอโร ซิดนีย์ เพรสคอตต์ ที่ยังจมอยู่กับบาดแผลจากแม่ถูกฆ่าเมื่อปีก่อน เริ่มโดนโทรขู่จากฆาตกรสวมหน้ากากโกสต์เฟซ มันรู้หมดเรื่องส่วนตัวของเธอ และล้อเลียนว่าชีวิตเธอเหมือนหนังสยองขวัญเสียเอง

จากนั้นเรื่องย่อก็พุ่งเข้าสู่โหมดลุ้นระทึก เมื่อซิดนีย์เริ่มสงสัยทุกคนรอบตัว เพื่อนสนิททาทั่ม ไรลีย์ ที่คอยปกป้องเธอ แฟนหนุ่มบิลลี่ ลูมิส ที่ดูหวานแต่แปลกๆ หรือแม้แต่นักข่าวเกล เวเธอร์ส ที่พยายามขุดคุ้ยคดีเก่า ฆาตกรไม่ใช่แค่ไล่ฆ่า แต่ยังท้าทายกฎของหนังแนวนี้ เช่น เหยื่อสู้กลับได้จริงๆ ไม่ใช่แค่วิ่งหนีโง่ๆ มันทำให้คนดูรู้สึกเหมือนเป็นส่วนหนึ่งของเกม เพราะตัวละครพูดถึงหนังดังอย่าง Halloween หรือ Friday the 13th ราวกับกำลังเม้าท์มอยกับเพื่อนๆ จริงๆ

หนังเรื่องนี้ยาวแค่ 1 ชั่วโมง 51 นาที แต่แน่นไปหมด ไม่มีฉากยืดเยื้อ ทุกการฆ่ามีจังหวะที่ชวนอ้าปากค้าง เช่น ฉากในบ้านที่โกสต์เฟซไล่ล่าด้วยมีด แต่ซิดนีย์ไม่ยอมแพ้ง่ายๆ เธอสู้กลับ สร้างโมเมนต์ฮีโร่ที่ต่างจากนางเอกหนังสยองเก่าๆ ที่มักอ่อนแอ บทสรุปพลิกผันแบบไม่คาดคิด เผยตัวจริงของฆาตกรที่ใกล้ชิดเกินไป ชวนให้คิดว่าความชั่วร้ายซ่อนอยู่ในคนที่ไว้ใจที่สุด มันคือจุดที่ทำให้ Scream กลายเป็นมากกว่าแค่หนังไล่เชือด แต่เป็นกระจกสะท้อนสังคมวัยรุ่นยุค 90s ที่เต็มไปด้วยความลับและการทรยศ

นีฟ แคมป์เบลล์ ในบทซิดนีย์ เพรสคอตต์ คือหัวใจของเรื่อง เธอถ่ายทอดความเปราะบางจากบาดแผลในอดีตได้สมจริง แต่พอถึงคราวสู้กลับ ก็กลายเป็นนักรบที่แกร่งสุดๆ ไม่ใช่นางเอกแบบเดิมที่ร้องไห้อย่างเดียว การแสดงของเธอทำให้คนดูเอาใจช่วยเต็มที่ โดยเฉพาะฉากเผชิญหน้ากับโกสต์เฟซที่ต้องใช้ทั้งร่างกายและจิตใจสู้ นีฟเคยเกือบไม่ได้บทนี้เพราะทีมผู้สร้างคิดถึงรีส วิเธอร์สปูนก่อน แต่สุดท้ายเธอก็พิสูจน์ว่าตัวเองเหมาะสมที่สุด สร้างชื่อเสียงให้เธอในฐานะไอคอนหนังสยองขวัญ

เดวิด อาร์เคว็ตต์ รับบทดิวอี้ ไรลีย์ ตำรวจมือใหม่ที่ดูงุ่มง่ามแต่ใจดี เขาเป็นตัวละครที่เพิ่มความตลกให้หนัง ท่ามกลางความน่ากลัว เช่น ฉากวิ่งหนีโกสต์เฟซพร้อมปืนที่ยิงไม่โดน การแสดงของเดวิดทำให้ดิวอี้กลายเป็นขวัญใจแฟนๆ จนติดล้อในภาคต่อๆ มา ส่วนสกีต อัลริช ในบทบิลลี่ ลูมิส แฟนหนุ่มลึกลับ แสดงได้น่าขนลุกด้วยสายตาและรอยยิ้มที่ซ่อนความมืดมน มันชวนให้สงสัยตลอดว่าเขาคือคนดีหรือร้ายกันแน่ สร้างเคมีเข้ากับนีฟได้ลงตัวสุดๆ

คอร์ทนีย์ ค็อกซ์ เป็นเกล เวเธอร์ส นักข่าวสาวทะเยอทะยานที่อยากดังจากคดีนี้ เธอแสดงได้ฉายแววชาญฉลาดและไม่กลัวตาย ฉากที่เธอไล่ตามเรื่องราวท่ามกลางอันตราย ชวนให้นึกถึงนักข่าวตัวจริงในยุคดิจิทัล ส่วนแมทธิว ลิลลาร์ด ในบทสตู มาเชอร์ เพื่อนบ้าๆ ของบิลลี่ แสดงความบ้าคลั่งได้ปังมาก โดยเฉพาะโมเมนต์ที่หัวเราะแบบโรคจิต มันทำให้ตัวละครนี้กลายเป็นตำนานที่แฟนๆ ยังพูดถึง นักแสดงสมทบอย่างโรส แมคโกวาน ในบททาทั่ม ก็เพิ่มเสน่ห์วัยรุ่นสุดเปรี้ยวให้เรื่อง ทุกคนร่วมกันสร้างเคมีที่ทำให้หนังดูมีชีวิตชีวา ไม่ใช่แค่ไล่ฆ่าแห้งๆ

เวส คราเวน ผู้กำกับที่ถูกขนานนามว่าปรมาจารย์สยองขวัญ นำเสนอ Scream ด้วยสไตล์ที่ผสมเมต้าเข้าไปเต็มๆ เขาเคยลองไอเดียคล้ายๆ นี้ใน New Nightmare แต่เรื่องนี้ไปไกลกว่านั้น โดยให้ตัวละครรู้ว่าตัวเองอยู่ในหนังสยอง แล้วล้อเลียนกฎเก่าๆ เช่น “อย่ายุ่งกับเพื่อนของนางเอก” แต่พลิกให้พวกเขาสู้กลับได้จริง เวสทำให้ฆาตกรไม่ใช่ปีศาจเหนือธรรมชาติ แต่เป็นมนุษย์ธรรมดาที่สวมหน้ากาก ชวนให้คิดว่าความชั่วร้ายอยู่ใกล้ตัวแค่ไหน การกำกับของเขาช่วยให้หนังไหลลื่น ไม่มีฉากน่าเบื่อ สร้างความตึงเครียดที่ค่อยๆ สะสมจนระเบิดในตอนจบ

เทคนิคภาพโดยมาร์ค ซอเรนเซน ใช้มุมกล้องแบบ POV จากมุมมองฆาตกร ชวนให้คนดูรู้สึกเหมือนถูกไล่ล่าเอง โดยเฉพาะฉากกลางคืนในบ้านที่แสงสลัวๆ เพิ่มความหลอนแบบจิตวิทยา ไม่ต้องพึ่งเอฟเฟกต์พิเศษเยอะ แต่เน้นเสียงโทรศัพท์ดังกรี๊ดและลมหายใจหอบๆ ที่ทำให้ขนลุก การตัดต่อรวดเร็วช่วยให้จังหวะฆ่ามีพลัง เช่น ฉากที่โกสต์เฟซไล่ซิดนี่รอบบ้าน แต่เธอใช้โทรศึกโต้กลับได้ฉลาด มันแสดงให้เห็นว่าหนังไม่ยึดติดขนบเก่า แต่พัฒนาให้เหยื่อมีสมองมากขึ้น สร้างความสดใหม่ให้แนวไล่เชือดที่เคยตายตัว

ดนตรีประกอบโดยMarco Beltramiผสมซาวด์แร็พและร็อคยุค 90s เข้ากับเสียงกรี๊ดและมีดกรีดอากาศ ทำให้บรรยากาศตึงเครียดแต่ไม่หนักอึ้ง หนังใช้เพลงดังอย่าง Don’t Fear the Reaper ในฉากเปิด เพื่อล้อเลียนหนังสยองขวัญคลาสสิก โดยรวมแล้ว การกำกับของWesทำให้ Scream กลายเป็นหนังที่ทั้งหลอน สนุก และฉลาด ชวนให้ดูซ้ำเพื่อหา easter egg ที่ซ่อนไว้ เช่น การอ้างอิงหนังอื่นๆ ที่แฟนแนวนี้ต้องยิ้มกริ่ม

Scream ไม่ใช่แค่หนังไล่เชือด แต่เป็นการปฏิวัติแนวสยองขวัญ โดยยอมรับคลิเช่แล้วพลิกมันให้กลายเป็นจุดแข็ง หนังสร้างกฎใหม่ เช่น ฆาตกรต้องมีเหตุผลส่วนตัว ไม่ใช่แค่ฆ่าเล่นๆ และตัวละครต้องฉลาดพอที่จะเอาตัวรอด มันกลายเป็น blueprint สำหรับหนังแนวนี้ในยุคหลัง เช่น You’re Next หรือภาคต่อของตัวเองเอง แม้เวลาผ่านไปเกือบ 30 ปี แต่ความสดของมันยังไม่จาง เพราะสะท้อนสังคมที่เต็มไปด้วย fake news และความลับออนไลน์ เหมือนGhostfaceที่โทรขู่ในยุคสมาร์ทโฟน

ปีหน้าครบรอบ 30 ปีการฉาย หนังยังคงเรตติ้งสูงบน IMDb ที่ 7.4/10 จากผู้ชมกว่า 4 แสนคน แสดงถึงความนิยมที่ไม่เคยลด แฟนๆ ชอบที่มันไม่ยาว ไม่มีฉากตัดออก ทุกนาทีมีสาระ ไม่ว่าจะเป็นบทสนทนาตลกๆ อย่าง “กฎข้อแรก อย่าพูดชื่อตัวเอง” หรือฉากฆ่าที่เซอร์ไพรส์ เช่น การตายของDrewที่ทำให้คนคาดว่าตัวเองปลอดภัย มันชวนให้คิดว่าถ้าอยู่จริง จะทำยังไง? หนังนี้พิสูจน์ว่าสยองขวัญไม่ต้องน่ากลัว แต่ต้องฉลาดถึงจะอยู่ยงคงกระพัน

ในยุคที่หนังสตรีมมิ่งเยอะแยะ Scream ยังเด่นด้วยความเรียบง่ายแต่ปั่นหัวได้ดี มันไม่พึ่ง CGI แต่ใช้การเล่าเรื่องและนักแสดงที่จริงใจ ชวนให้ดูเพื่อคลายเครียด หรือวิเคราะห์ว่าทำไมมนุษย์ถึงหลงรักหนังแนวนี้ มรดกของ Wes Craven ยังคงอยู่ผ่านGhostfaceที่กลายเป็นไอคอนฮาโลวีนทั่วโลก หนังเรื่องนี้คือเครื่องยืนยันว่าคลาสสิกแท้ๆ ไม่เคยล้าสมัย

Scream (1996) หรือ หวีดสุดขีด คือหนังสยองขวัญที่พลิกเกมทั้งวงการ ด้วยการล้อเลียนกฎเก่าๆ แล้วสร้างกฎใหม่ที่ชวนลุ้น สนุก และฉลาด มันแสดงให้เห็นว่าความชั่วร้ายไม่ใช่เรื่องเหนือธรรมชาติ แต่ซ่อนอยู่ในคนใกล้ตัวเสมอ แม้เวลาจะผ่านไป แต่ความตื่นเต้นยังคงเดิม ใครที่ยังไม่เคยดู อย่ารอช้า ลองหามาดูซะ รับรองจะติดงอมแงมจนอยากเม้าท์กับเพื่อนๆ ทันที

ถ้าชอบรีวิวแบบนี้ อย่าลืมแชร์ให้เพื่อนที่รักหนังสยองขวัญ หรือคอมเมนต์ด้านล่างว่าฉากไหนที่ชวนหลอนที่สุดสำหรับทุกคน มาคุยกันว่าถ้าต้องสู้กับ Ghostface จริงๆ จะทำยังไง? หรือถ้าอยากได้รีวิวหนังคลาสสิกเรื่องอื่น บอกมาได้เลยนะ หนังแนวนี้ยังมีอีกเพียบที่รอให้เจาะลึก!

ชื่อเรื่องในภาษาไทย: หวีดสุดขีด
ประเภท: สยองขวัญ, ลึกลับ, ไล่เชือด
วันที่ออกฉาย: 20 ธันวาคม 2539
นักแสดงนำ: นีฟ แคมป์เบลล์ (Neve Campbell), เดวิด อาร์เคว็ตต์ (David Arquette), คอร์ทนีย์ ค็อกซ์ (Courteney Cox), สกีต อัลริช (Skeet Ulrich), แมทธิว ลิลลาร์ด (Matthew Lillard)
ผู้กำกับ: เวส คราเวน (Wes Craven)
ความยาว: 1 ชั่วโมง 51 นาที
เรตติ้ง IMDb: 7.4/10
ช่องทางการดูในประเทศไทย: HBO MAX