คำเยินยออาจทำให้คนหลงเชื่อและสูญเสียสิ่งที่มีค่า เช่นเดียวกับอีกาในนิทานอีสปที่สูญเสียเนื้อชิ้นใหญ่เพราะหลงเชื่อคำชมของสุนัขจิ้งจอก นิทานเรื่องนี้สอนให้เราระมัดระวังคำพูดของผู้อื่นและอย่าหลงเชื่อคำเยินยอง่ายๆ
สุนัขจิ้งจอกกับอีกา
ในวันหนึ่งขณะที่สุนัขจิ้งจอกตัวหนึ่งกำลังเดินเล่นอยู่ในป่านั้น มันก็เผอิญสังเกตเห็นกาตัวหนึ่งคาบเนื้อชิ้นใหญ่บินผ่านมาจึงเอ่ยทักทายขึ้น ว่า “สวัสดีเจ้ากา ข้าว่าดวงตาของเจ้าช่างดูสวยงามราวกับดวงตาของเหยี่ยวก็ไม่ปาน”
เมื่อได้ยินคำสรรเสริญเยินยอจากสุนัขจิ้งจอกเช่นนั้น กาจึงค่อย ๆ บินไปเกาะที่กิ่งไม้ใกล้ ๆ สุนัขจิ้งจอกจึงกล่าวต่อว่า “เมื่อข้าได้เห็นเจ้าใกล้ ๆ แล้ว ปีกของเจ้านี่ช่างดูเหมือนกับปีกอันแข็งแรงของนกอินทรีย์เสียจริง”
เมื่อได้ฟังดังนั้นกาก็รู้สึกพอใจในคำกล่าวของสุนัขจิ้งจอกเป็นอย่างมาก สุนัขจิ้งจอกก็ยังคงกล่าวต่อไปว่า “ข้าชักอยากฟังเสียงของเจ้าดูเสียเหลือเกินว่าจะไพเราะสักเพียงใด” กาได้ยินเช่นนั้นจึงอ้าปากเพื่อเปล่งเสียงร้องให้สุนัขจิ้งจอกฟัง ทำให้เนื้อชิ้นใหญ่ที่กำลังคาบอยู่นั้นตกลงมาที่พื้น สุนัขจิ้งจอกสบโอกาสจึงรีบเข้าไปคาบเนื้อชิ้นนั้นก่อนที่จะรีบวิ่งหนีหายไปอย่างรวดเร็ว
The Fox & the Crow
One bright morning as the Fox was following his sharp nose through the wood in search of a bite to eat, he saw a Crow on the limb of a tree overhead. This was by no means the first Crow the Fox had ever seen. What caught his attention this time and made him stop for a second look, was that the lucky Crow held a bit of cheese in her beak.
“No need to search any farther,” thought sly Master Fox. “Here is a dainty bite for my breakfast.”
Up he trotted to the foot of the tree in which the Crow was sitting, and looking up admiringly, he cried, “Good-morning, beautiful creature!”
The Crow, her head cocked on one side, watched the Fox suspiciously. But she kept her beak tightly closed on the cheese and did not return his greeting.
“What a charming creature she is!” said the Fox. “How her feathers shine! What a beautiful form and what splendid wings! Such a wonderful Bird should have a very lovely voice, since everything else about her is so perfect. Could she sing just one song, I know I should hail her Queen of Birds.”
Listening to these flattering words, the Crow forgot all her suspicion, and also her breakfast. She wanted very much to be called Queen of Birds. So she opened her beak wide to utter her loudest caw, and down fell the cheese straight into the Fox’s open mouth.
“Thank you,” said Master Fox sweetly, as he walked off. “Though it is cracked, you have a voice sure enough. But where are your wits?”
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
คนที่ชอบพูดประจบประแจง มักต้องการผลประโยชน์จากเราเสมอ
The flatterer lives at the expense of those who will listen to him.
