[รีวิว-เรื่องย่อ] ผีสมองคน | In the Mouth of Madness (1994)

• In the Mouth of Madness เป็นหนังไตรภาคสุดท้ายในชุด Apocalypse Trilogy ของจอห์น คาร์เพนเตอร์ ที่สำรวจธีมความจริงกับเรื่องแต่งผ่านนักเขียนสยองขวัญคล้ายสตีเฟน คิง
• การแสดงของแซม นีลล์ ในบทจอห์น เทรนต์ เด่นสุดๆ แสดงความสงสัยและค่อยๆ สูญเสียการยึดติดกับความจริงได้อย่างน่าติดตาม
• หนังได้รับแรงบันดาลใจจากเอชพี เลิฟคราฟต์ สำรวจพลังของนิยายสยองขวัญที่อาจกลายเป็นจริง
• บรรยากาศตึงเครียดและภาพหลอนทำให้หนังเรื่องนี้เป็นหนึ่งในหนังเลิฟคราฟเตียนที่ดีที่สุด

เราเคยสงสัยไหมว่าความจริงกับเรื่องแต่งมันต่างกันยังไง? ถ้านิยายสยองขวัญที่เราอ่านเล่นๆ กลายเป็นเรื่องจริงล่ะ? หนัง In the Mouth of Madness (1994) ของผู้กำกับ จอห์น คาร์เพนเตอร์ (John Carpenter) พาเราไปดำดิ่งสู่โลกที่เส้นแบ่งระหว่างสองอย่างนี้เลือนราง ด้วยเรื่องราวจากไตรภาค Apocalypse Trilogy ชุดสุดท้ายที่ต่อจาก The Thing และ Prince of Darkness หนังเรื่องนี้เล่าถึงการท้าทายสมองมนุษย์ผ่านตัวละครที่ต้องเผชิญกับความสับสนสุดขีดบนเส้นทางสู่เมืองสมมติที่อาจมีอยู่จริง

เรื่องราวติดตาม จอห์น เทรนต์ (แซม นีลล์ (Sam Neill)) นักสืบประกันภัยที่ได้รับมอบหมายจากสำนักพิมพ์ให้ตามหา ซัตเตอร์ เคน (เยอร์เกน โพรชเนาว์ (Jürgen Prochnow)) นักเขียนสยองขวัญชื่อดังและต้นฉบับหนังสือเล่มสุดท้ายชื่อ In the Mouth of Madness เทรนต์คิดว่านี่เป็นแค่กลอุบายโปรโมต แต่แล้วเขาก็ค้นพบว่าเมือง ฮ็อบส์ เอนด์ ในนิยายของเคนอาจเป็นสถานที่จริงๆ พร้อมกับบรรณาธิการ ลินดา สไตลส์ (จูลี คาร์เมน (Julie Carmen)) พวกเขาออกเดินทางที่นำไปสู่โรงพยาบาลจิตเวชสุดหลอน

ในบทความนี้ เราจะพาไปเจาะลึกทุกมุมของ หนังเรื่องนี้ ตั้งแต่บรรยากาศสยองที่เล่นกับสมอง ไปจนถึงข้อความลึกซึ้งเกี่ยวกับพลังของนิยายที่อาจเปลี่ยนโลกความจริงของเรา มาดูกันว่า In the Mouth of Madness จะทำให้เราตั้งคำถามกับสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้าได้ขนาดไหน เหมือนกับการขับรถกลางคืนที่ค่อยๆ กลายเป็นฝันร้ายโดยไม่รู้ตัว

รีวิวและเรื่องย่อ In the Mouth of Madness (ผีสมองคน)

หนัง In the Mouth of Madness เล่าเรื่องผ่านฉากเปิดในโรงพยาบาลจิตเวชที่ จอห์น เทรนต์ กำลังเล่าเรื่องราวบ้าคลั่งของตัวเอง มันเริ่มจากงานธรรมดาที่กลายเป็นการเดินทางสู่ความสับสน เมื่อเทรนต์ต้องตามหานักเขียน ซัตเตอร์ เคน ผู้สร้างนิยายสยองขวัญที่เหมือนจะทำให้โลกจริงกับโลกในหนังสือผสมกัน หนังเรื่องนี้ได้รับแรงบันดาลใจจาก เอชพี เลิฟคราฟต์ (H.P. Lovecraft) ชัดเจน ด้วยชื่อนิยายของเคนที่คล้ายเรื่องราวของเลิฟคราฟต์ และยังอ้างถึง สตีเฟน คิง (Stephen King) โดยตรง เหมือนเป็นการยกย่องปรมาจารย์สยองขวัญแต่ไปไกลกว่านั้น โดยการสำรวจพลังของงานเขียนที่สามารถควบคุมและชี้นำจิตใจของผู้อ่านได้

เทรนต์ในฐานะคนสงสัยทุกอย่าง แสดงถึงคนที่มองว่านิยายพวกนี้ไร้สาระ แต่ลินดา สไตลส์ กลับโต้แย้งว่ามันมีคุณค่าและให้อะไรกับคนอ่านมากมาย นี่คือเมตาฟิกชันเจ๋งๆ ที่ทำให้เรื่องราวเล่นกับความคิดของเราเอง เหมือนหนังกำลังถามเราว่า “ถ้านิยายที่เราอ่านเริ่มกลายเป็นจริงล่ะ จะทำยังไง?” การเดินทางไปเมืองฮ็อบส์ เอนด์เต็มไปด้วยภาพหลอนที่ค่อยๆ เพิ่มความตึงเครียด ทำให้เรารู้สึกเหมือนกำลังสูญเสียการควบคุมไปพร้อมตัวละคร

บรรยากาศของ หนังเรื่องนี้ เข้มข้นมาก ด้วยไอเดียที่ความจริงกับเรื่องแต่งค่อยๆ ผสมกัน การดูแซม นีลล์สูญเสียการยึดติดกับโลกจริงมันน่าติดตามสุดๆ การแสดงของเขาขับเคลื่อนเรื่องราวได้ดีพอๆ กับภาพหลอนที่คาร์เพนเตอร์สร้างขึ้นสำหรับเมืองฮ็อบส์ เอนด์ เหมือนเรากำลังขับรถกลางคืนที่ทุกอย่างค่อยๆ แปลกประหลาดขึ้น จนคิดว่าหนังกำลังหลุดโฟกัส แต่จริงๆ มันคือกลลวงเพื่อพาเราเข้าสู่นรกทีละขั้น

แซม นีลล์ ในบทเทรนต์แสดงได้แจ่มแมวมาก เขาถ่ายทอดความสงสัยที่ค่อยๆ กลายเป็นความบ้าคลั่งได้อย่างสมจริง ทำให้เรารู้สึกเหมือนกำลังเห็นเพื่อนที่กำลังเสียสติไปทีละน้อย การแสดงนี้เป็นหัวใจของหนังที่สำรวจการสูญเสียความจริง เหมือนกับคนที่อ่านนิยายสยองขวัญจนเริ่มเชื่อว่ามันเป็นเรื่องจริง การเดินทางไปฮ็อบส์ เอนด์เต็มไปด้วยฉากหลอนที่ทำให้เราตั้งคำถามกับสิ่งที่เห็น เหมือนหนังกำลังเล่นเกมกับสมองเราเอง

เยอร์เกน โพรชเนาว์ ในบทซัตเตอร์ เคน ก็เด่นไม่แพ้ เขาเป็นนักเขียนที่เหมือนเทพเจ้าแห่งความสยอง ควบคุมโลกผ่านตัวอักษร การปะทะระหว่างเทรนต์กับเคนคือจุดพีคที่สำรวจธีมพลังของงานเขียน หนังยังมี จูลี คาร์เมน ในบทลินดาที่เพิ่มมิติให้เรื่องราว โดยเธอเป็นตัวแทนคนที่เชื่อในคุณค่าของนิยายสยองขวัญ ทำให้เราคิดถึงความสัมพันธ์ระหว่างผู้อ่านกับงานเขียน เหมือนถามว่า “นิยายพวกนี้มันแค่เรื่องแต่งจริงๆ เหรอ?”

ธีมหลักคือการผสมผสานระหว่างความจริงกับเรื่องแต่งที่ได้รับแรงบันดาลใจจากเลิฟคราฟต์ หนังถ่ายทอดความน่ากลัวของ “สิ่งโบราณ” ได้ดีเยี่ยม ทำให้เรารู้สึกหวั่นไหวและน่าขยะแขยง เหมือนกำลังดำดิ่งสู่โลกที่ทุกอย่างพลิกผัน การกลับมาดูซ้ำแต่ละครั้งยังรู้สึกว่าการค่อยๆ สูญเสียความจริงมันมีพลังมาก เหมือนหนังกำลังเตือนเราว่ามุมมองต่อโลกอาจเปลี่ยนได้แค่เพราะเรื่องเล่าดีๆ เรื่องหนึ่ง

จอห์น คาร์เพนเตอร์ กำกับได้บรรยากาศหลอนสมองสุดๆ ด้วยภาพที่ทำให้เมืองฮ็อบส์ เอนด์ดูมีชีวิตจริงแต่เต็มไปด้วยความผิดปกติ การขับรถกลางคืนที่ค่อยๆ กลายเป็นฝันร้ายคือจุดเด่นที่ทำให้เรารู้สึกไม่มั่นคง เหมือนหนังกำลังหลอกเราให้คิดว่าทุกอย่างปกติ แต่จริงๆ กำลังพาเข้าสู่นรกทีละขั้น บรรยากาศนี้ทำให้หนังเรื่องนี้เป็นหนึ่งใน หนังเลิฟคราฟเตียน ที่ดีที่สุด

เสียงประกอบและภาพช่วยเสริมความตึงเครียดได้ดี ทำให้การสูญเสียการควบคุมของเทรนต์ดูน่าติดตาม การกำกับของคาร์เพนเตอร์เล่นกับจิตใจคนดู โดยเฉพาะฉากที่ความจริงกับเรื่องแต่งผสมกันจนแยกไม่ออก เหมือนการอ่านนิยายแล้วเริ่มตั้งคำถามกับความจริงของโลกใบนี้ หนังเรื่องนี้ไม่ใช่แค่สยองขวัญธรรมดา แต่เป็นการสำรวจลึกซึ้งว่ามนุษย์กำหนดความจริงยังไง

ถ้าเราเปิดใจเหมือนลินดา สไตลส์ หนังเรื่องนี้จะทำให้เราหลงใหลกับไอเดียที่ความจริงเป็นแค่มุมมอง ทุกครั้งที่กลับไปดูซ้ำก็ยังรู้สึกสดใหม่อยู่เสมอ เพราะบรรยากาศมันดึงเราให้ดำดิ่งเข้าไปทุกครั้ง เหมือนหนังกำลังถามเราว่า “พร้อมจะตั้งคำถามกับโลกของตัวเองแล้วยัง?”

In the Mouth of Madness (1994) เป็นหนังที่ทำให้เราคิดหนักเกี่ยวกับเส้นแบ่งระหว่างความจริงกับเรื่องแต่ง หนังเรื่องนี้แสดงให้เห็นว่าพลังของนิยายสยองขวัญอาจเปลี่ยนโลกได้จริงๆ ผ่านบรรยากาศหลอนสมองและการแสดงที่เด่นเป๊ะ โดยเฉพาะแซม นีลล์ที่พาเราไปสู่นรกจิตใจทีละขั้น

สำหรับใครที่ชอบ หนังสยองขวัญ และอยากได้เรื่องราวที่ทำให้ตั้งคำถามกับชีวิต In the Mouth of Madness คือหนังที่ต้องดู มันจะทำให้เราคิดถึงพลังของงานเขียนและธรรมชาติของมนุษย์ที่อาจบ้าคลั่งได้ง่ายๆ มาแชร์ความคิดเห็นในคอมเมนต์ว่าหนังเรื่องนี้ทำให้เรางงสมองขนาดไหน และอย่าลืมแชร์รีวิวนี้ให้เพื่อนๆ ชาวเน็ตที่รักหนังหลอนๆ แบบนี้!

สำหรับใครที่อยากดูหนังเรื่องนี้ ลองคิดดูสิว่าถ้าโลกจริงกลายเป็นนิยายสยองล่ะ? มันจะเปลี่ยนมุมมองเรายังไง? หนังเรื่องนี้ไม่ใช่แค่ entertain แต่ยังทำให้เราทบทวนว่าความจริงมันเปราะบางแค่ไหน

• ชื่อเรื่องในภาษาไทย: ผีสมองคน
• ประเภท: สยองขวัญ, คอสมิกฮอร์เรอร์, ระทึกขวัญจิตวิทยา
• วันที่ออกฉาย: 3 กุมภาพันธ์ 2538
• นักแสดงนำ: แซม นีลล์ (Sam Neill), เยอร์เกน โพรชเนาว์ (Jürgen Prochnow), จูลี คาร์เมน (Julie Carmen)
• ผู้กำกับ: จอห์น คาร์เพนเตอร์ (John Carpenter)
• ความยาว: 1 ชั่วโมง 35 นาที
• เรตติ้ง IMDb: 7.1/10